Για την αθώωση των συλληφθέντων μελών του κινήματος την 25-11-2020

Αθήνα, 14-1-2025
Αριθ. πρωτ.: 2

Η 25η Νοέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας εναντίον των γυναικών. Όπως κάθε χρόνο, την 25η Νοέμβρη του 2020, συλλογικότητες κάλεσαν σε συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, η οποία λόγω της πανδημίας, είχε συμβολικό χαρακτήρα με τη συμμετοχή αρκετών εκλεγμένων σε σωματεία και φορείς και τήρηση όλων των σχετικών μέτρων προστασίας. Και ενώ η Πολιτεία υποτίθεται ότι «τιμά» την Παγκόσμια Ημέρα, η αστυνομία προσήγαγε 9 διαδηλώτριες στην πλατεία Συντάγματος και άλλες/ους 5 όπως αποχωρούσαν προς το Μοναστηράκι επί της οδού Περικλέους. Οι προσαχθείσες/έντες μεταφέρθηκαν στο ΑΤ Συντάγματος και αργότερα οι προσαγωγές που έλαβαν χώρα στην Περικλέους μεταφέρθηκαν στο ΑΤ Ακροπόλεως. Από τις 14 προσαγωγές, οι 11 μετατράπηκαν σε συλλήψεις.

Ο τότε, αλλά και σημερινός, Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης, αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη από τις διαδηλώτριες και οι υποθέσεις των 9 του ΑΤ Συντάγματος τέθηκαν στο αρχείο. Όμως οι 2 προσαγωγές – συλλήψεις του ΑΤ Ακροπόλεως δεν ακυρώθηκαν παρά τις συνδικαλιστικές παρεμβάσεις. Πρόκειται για τη Χρυσούλα Μονιάκη, μέλος τότε του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην ΕΛΣΤΑΤ και της Επιτροπής Ισότητας της ΑΔΕΔΥ και τον Κώστα Βουρεκά, τότε εκλεγμένο μέλος στο Δ.Σ. και σήμερα Πρόεδρο του Τμήματος Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων.

Αποτελεί υποκρισία ενώ γίνονται δηλώσεις από κυβερνητικούς και πολιτειακούς παράγοντες κατά της βίας εναντίον των γυναικών, αγωνιστές και αλληλέγγυοι να συλλαμβάνονται στο Σύνταγμα κι ενώ ο Υπ. Προστασίας του Πολίτη ζητάει συγγνώμη, δύο από τις/τους συλληφθείσες/ντες να διώκονται.

Η υποκρισία είναι βαθύτερη και αφορά συνολικά στον τρόπο που το κράτος αντιμετωπίζει την έμφυλη βία. Οι δολοφονίες, η σεξουαλική κακοποίηση και οι βιασμοί αποτελούν ένα από τα πολλά πρόσωπα της βίας με την οποία οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες. Γεννιούνται πάνω στο έδαφος της βίας της εργασιακής ζούγκλας και της ανεργίας, του μισθού που δεν φτάνει για να βγάλουμε το μήνα, της έλλειψης μέτρων προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, της έλλειψης επαρκών δημόσιων δομών υποστήριξής για τις κακοποιημένες γυναίκες, της εμπορευματοποίησης της Υγείας, της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, των χρονίως πασχόντων.

Δεν συμβιβαζόμαστε με αυτή την “κανονικότητα” της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που επιδεινώνει τους όρους ζωής και δουλειάς των γυναικών, τις δυσκολεύει να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν την εργοδοτική βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από μια βίαιη, κακοποιητική οικογενειακή ή διαπροσωπική σχέση. Στη σήψη της κοινωνίας της εκμετάλλευσης τρέφονται οι αποκρουστικές αξίες και συμπεριφορές που υποτιμούν την προσωπικότητα και απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως “ιδιοκτησία” και φτάνουν μέχρι και τη δολοφονία.

Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία που εντείνει την γυναικεία ανισοτιμία.      

Απαιτούμε την αθώωση των διωκόμενων.